8 Şubat 2009 Pazar

- yüz70

Yavaş yavaş
siliniyorum
sanki
yeryüzünden.

Hissettiğim tek şey bu! Silinmek değilde buharlaşmayı çok isterdim. Hani iz filan kalmasın yani. Ama insan bazen kendisiyle ilgili konularda bile, kendi sözünü geçiremiyor hayata.

Peki sen nasılsın Abidin?

3 yorum:

  1. bazen insanın gücü yetmiyor, cümle kurmaya yetmiyor, böyle sözcükler ardarda, yaradan sızan kan damlaları gibi. kağıdı lekeleyen...

    ama işte o hayat, ne yapsan anlatılamaz o hayat, geçip gidiyor, rastgele, bir gülüp bir ağlayarak, bir o duvara bir buna...herşey bir daha geri gelmemecesine gittikten sonra, işte o zaman...

    neyse evet biraz gerfinim. uykusuzluk herhalde nedeni...beyaz geceler. yatağa uzanıyorsun, her yer aydınlık, bitmez tükenmez, soğuk kuzey ışığı, uyanıyorsun aynı aydınlık...oysa daha 2 saat geçmiş. sonra bir o duvara, bir buna...

    gece daha bitmedi, daha bitmedi. ne denli beyazsa o denli kısa olduğunu söylüyorlar. sende inanıyorsun, uyanık kalarak da atlatabileceğini sanıyorsun. atlatıyorsun da...bunca ışık içinde gecenin hep karanlık tarafında kalarak...

    ben mi? iyiyim. gerçekten...yani anlarsın işte, geride kalan yalnızca kan lekeleri...

    a.erdoğan...

    YanıtlaSil
  2. Okunacak iyi bir şeyler buldum. Haiku olmuş yahu, olmuş ta birikmiş hem de.

    YanıtlaSil
  3. Hoş geldin Kaptanzade. Ağrıları paylaşmak dileğiyle.

    YanıtlaSil