Ne kadar çok hayat var, ne kadar çok insan ve her birinin bir hikayesi. Birden fark ediyorum bir çoğu kendi hikayelerine ne denli uzak duruyorlar. Kendi hikayelerini aynalarına asıp sokaklara saldıkları bedenlerini başka hayatlara doğru sürüyorlar. Bu sürükleniş bir gece, bir yerlerde, bir kaç düşünsel çakılışla, finaliyle kucaklaşıyor.
Hiçlik!!!
Şimdi kimi oynuyorum Abidin? Sen bilir, tanırsın beni.
18 Mayıs 2009 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder